E.G.Ladopoulos_κείμαι ανάμεσα στο χρόνο

Το εργοστάσιο αυτό διηγείται μια «κρυμμένη» ιστορία της Πάτρας, μέσα από μια διττή, υβριδική κατάσταση: ένα μέρος ανακαινισμένο, για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας (γραφεία, εκθεσιακός χώρος, ένα «τύπου» βιομηχανικό πρόσθετο θέατρο) φανερώνεται, αντίθετα με το υπόλοιπο –εγκαταλελειμμένο- κτήριο που κρύβεται επιμελώς πίσω από πολύχρωμα πανώ. Δυο παράλληλα παρόντα, σε διπλανούς χώρους: η φθορά (βλάστηση, ερείπωση) -χρόνος με παρελθόν- και από την άλλη, η φροντίδα (ανακαίνιση, Πολιτιστική) -χρόνος χωρίς παρελθόν-.

>>>βλέπε εδώ

ΠΑΡΑΔΟΣΗ
http://inbetween-georgianefeli.blogspot.com/

ΚΕΙΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ

κείμαι ανάμεσα στο ασφαλές, στο οικείο,
στον ιδιωτικό χώρο του διαμερίσματος
και
στο επικίνδυνο, στο ανοικείο,
στο χάος του δημόσιου χώρου...
...ανάμεσα στο γνωστό, συνειδητό, προβλεπόμενο
και
στο άγνωστο, απρόσμενο...

Κοιτάζοντας μια πόλη παρατηρούμε οτι αποτελείται από οικοδομικά τετράγωνα και δημόσιους χώρους. Αυτός ο διαχωρισμός ιδιωτικού και δημόσιου χαρακτήρα που φαίνεται στην χωροταξική δομή της πόλης υπάρχει και στην καθημερινότητα των κατοίκων της. Κατα τη διάρκεια της ημέρας οι άνθρωποι μεταβαίνουν από τον προσωπικό τους χώρο στους πολύβουους δρόμους της πόλης και αντίστροφα, δηλαδή βρίσκονται σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση.

ΚΕΙΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ

Κείμαι ανάμεσα από δύο νοητές ευθείες που σχηματίζουν τα φώτα στον μώλο της Αγίου Νικολάου.
Ο μώλος είναι ένα κομμάτι γης,μία προέκταση μάλλον της πόλης προς το λιμάνι και τη θάλασσα.
Και στις δύο πλευρές του αγναντεύεις τη θάλασσα καθώς και η ίδια αυτή ζώνη διέρχεται μέσα από τη θάλασσα.

ΚΕΙΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Η οδός Αγίου Νικολάου στην Πάτρα είναι κομβικό σημείο του κέντρου της πόλης. Σε συνδιασμό με τα σκαλιά στη μια της άκρη, κόβει οπτικά την Πάτρα σε δύο κομμάτια.





Από τη μια πλευρά το Πανεπιστήμιο και από την άλλη τα ΤΕΙ. Απ΄τη μια το στάδιο της Παναχαϊκής και από την άλλη το Πανπελοπονησιακό στάδιο. Η πλατεία Όλγας και η πλατεία Γεωργίου. Δύο κομμάτια με αντιθέσεις που έρχονται και ενώνονται στην Αγίου Νικολάου. Τα δύο μεγάλα πανέλα που καλύπτουν τις όψεις τον κτηρίων και προβάλλουν διαφημίσεις από εκδηλώσεις που αναμένεται να γινουν στις δύο αυτές περιοχές καθώς και γεγονότα που συμβαίνουν την ίδια ακρίβώς στιγμή σε διαφορετικά σημεία αυτών των χώρων, λειτουργούν ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους.
Έτσι κάποιος που περπατάει στην Αγίου Νικολάου βρίσκεται ξαφνικά ανάμεσα στα δύο αυτά κομμάτια και αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητά τους.

φεύγω-έρχομαι

βλέπε 'συλλέγω'

http://www.youtube.com/watch?v=POKLcQZxb7U

http://inbetween-georgianefeli.blogspot.com/

http://inbetween-georgianefeli.blogspot.com/

elli-daphne-marina

"διέρχομαι τους χρόνους ενός τόπου"

in between

κείμαι ανάμεσα στο ασφαλές, στο οικείο,
στην ιδιωτική κάψουλα του διαμερίσματος
και
στο επικίνδυνο, στο ανοικείο,
στο χάος του δημόσιου χώρου...
...ανάμεσα στο γνωστό, συνειδητό, προβλεπόμενο
και
στο άγνωστο, απρόσμενο...

κείμαι ανάμεσα...
σιδηρόδρομος

Βρισκόμενος κάποιος στην ζώνη των σιδηροδρομικών γραμμών, εύκολα καταλαβαίνει ότι κινείται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Από την μία δημιουργούνται συναισθήματα έντασης και αγωνίας από τους γρήγορους ρυθμούς ζωής του κόσμου της αστικής Πάτρας και από την άλλη επικρατεί ηρεμία και μια πιο χαλαρή κινητικότητα...Στην ζώνη αυτή οι δύο αυτοί κόσμοι έρχονται σε επαφή και αλληλεπιδρούν, δημιουργώντας μια "περιοχή" ενδιάμεσων συναισθημάτων που αυτά που νιώθεις αποκτούν μια ρευστότητα και εναλλάσονται καθώς το βλέμμα κινείται στο χώρο...

Ο δρόμος.
Μία κινητική λωρίδα ανάμεσα σε δύο σταθερούς αλλά μεταβαλλόμενους κόσμους.
Έχει τον δικό του ρυθμό, τη δική του πραγματικότητα.
Αν και βρίσκεται ανάμεσα από δύο σταθερά σημεία αναφοράς (π.χ. 2 κτίρια) λειτουργεί ως αυτόνομη ζώνη.
Έχει την ιδιότητα να ενώνει δύο προορισμούς και να οδηγεί παράλληλα σε αυτούς ,όμως συγχρόνως χωρίζει και τέμνει την πόλη σε οικοδομικά τετράγωνα.
Η κινητικότητα που διακρίνει τη ζώνη 'δρόμος' γίνεται καλύτερα αντιληπτή όταν βρισκόμαστε σε αυτή.
Οι οδηγοί κυρίως το καταλαβαίνουν. Βρίσκονται σε ένα σύστημα που τους οδηγεί σε συγκεκριμένα σημεία, με συγκεκριμένες επιλογές.
Τί το ιδιαίτερο έχει ένας δρόμος; Βασικά τίποτα το ιδιαίτερο...Ιδιαίτερες είναι οι σχέσεις που αναπτύσσονται κάθε φορά με το γειτονικό περιβάλλον και επανέρχομαι στο ότι οι σχέσεις αυτές είναι σχεδόν πάντα οι ίδιες...

Πλοίο στο λιμάνι

Κειμαι Αναμεσα

γενικές πληροφορίες
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: ΠΑΤΡΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΟΘΩΝΟΣ ΑΜΑΛΙΑΣ 3
ΕΜΒΑΔΟΝ: 300 τ.μ.

Το συγκεκριμένο κτίριο του Μεσοπολέμου αποτελεί την τελευταία προσθήκη της αλευροβιομηχανίας «Μύλοι Αγίου Γεωργίου» και αγοράστηκε το 1956 από την Εταιρεία της οικογένειας Μεσηνέζη για τις ανάγκες της, ανθούσας τότε, αλευροβιομηχανίας. Μετά την αγορά του, στο ύψος του 1ου ορόφου ενοποιήθηκε με εναέρια γέφυρα με το παλαιό κτίριο που αγοράστηκε το 1936 από την οικογένεια Τριάντη και μετετράπηκε σε αλευρόμυλο. Η ιστορία της αλευροβιομηχανίας Μύλοι Αγίου Γεωργίου ξεκινά από το 1926 και αποδεικνύει την ποικιλία που είχε η Πάτρα σε βιομηχανικές μονάδες από το τέλος του 19ου αιώνα έως και το τέλος του 20ου που τεκμηριωμένα μαρτυρούν την οικονομικοκοινωνική και πολιτιστική της πορεία. Σήμερα στεγάζει εκθεσιακούς χώρους.

Πάντα με σημείο αναφοράς τις όψεις των κτιρίων, που μετατρέπουν τα κτίρια σε κτίρια πινακίδες, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε την έννοια μιας νέας δεύτερης όψης. Μιας δεύτερης όψης αποκολλημένης που θα δημιουργεί έναν ενδιάμεσο χώρο, με ιδιότητες παρόμοιες αυτών της στοάς (βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο της Πάτρας). Ένα χώρο-πέρασμα, που όταν τον διασχίζεις, θα βρίσκεσαι ανάμεσα στο πραγματικό και στην εικόνα-αναπαράσταση του.

Η βασική όψη του κτιρίου καλύπτεται από ένα ¨εξωραϊστικό¨ πανώ της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Σε απόσταση 1,5 m. από αυτό, προτείνουμε να αναρτηθεί σε τυπωμένο πανί, η πραγματική όψη του κτιρίου, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο επίπεδα πληροφοριών και εικόνων, το ένα πάνω στο άλλο.

1. επίπεδο: υπάρχουσα όψη κτιρίου
2. επίπεδο: διαφημιστικό πανί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας
3. επίπεδο: τυπωμένη αποτύπωση, σε πανί, υπάρχουσας όψης κτιρίου

Η κατασκευή περιλαμβάνει ένα απλό σύστημα ανάρτησης από μεταλλικές κοιλοδοκούς (όπως οι σκαλωσιές) στο οποίο θα προσαρτάται το πανί με την όψη του κτιρίου.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
· λειτουργεί ως προθάλαμος του εκθεσιακού χώρου μεταβατικό στάδιο
· γίνεται πέρασμα, ανάμεσα από δυο καταστάσεις-επίπεδα (πλαστό-εικονική αποτύπωση πραγματικού)
· χάνεται η αίσθηση ιδιωτικού-δημοσίου (δε μπορεί να οριστεί με σαφήνεια η ιδιότητα του περάσματος)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ













http://between-pinmar.blogspot.com
πατσακη π.-συμεωνιδου μ.

scapes”in-between”land

κείμαι_ανάμεσα

Η Πάτρα, όντας πόλη παραθαλάσσια και ακολουθώντας-ως εκ τούτου-γραμμική ανάπτυξη, αναπόφευκτα κείται ανάμεσα σε στεριά και θάλασσα. Όμως, πέρα από αυτήν της την τοποθέτηση, ολόκληρο το σύνολο Πάτρα-Στεριά-Θάλασσα κείται με τη σειρά του ανάμεσα σε δύο ευρύτερες στεριές ή "ενδοχώρες", την Πελλοπόνησο και τη στερεά Ελλάδα. Αυτά ως προς μια μακροκλίμακα, γύρω από την πόλη. Αντίστοιχα, και ως προς την μικροκλίμακά της, παρατηρούμε στη φωτογραφία αυτήν ότι υπάρχει μια σαφής διαστρωμάτωση περιοχών της, που κάνουν κάποιες φορές εύκολο και τον εντοπισμό τους μέσα στο "χάος" μιας σύγχρονης, ελληνικής, επαρχιακής πόλης. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, τοπόσημα, ανάμεσα στα οποία κείται το οποιοδήποτε σημείο της πόλης. Στη φωτογραφία ενδεικτικά παρουσιάζεται από το Δασύλλιο η εικόνα του κέντρου της Πάτρας, η-σημαντική γι'αυτήν-θάλασσα, η γέφυρα και η στερεά Ελλάδα, απέναντί της.Μαρινοπούλου_Μαρίζα/Σινανίδης_Κωστής/Σπαθής_Λουκάς